Totaal onverwacht, nooit aan gedacht en nooit verwacht.
Vrijdag 25 april was het lintjesregen. En ik heb een lintje gekregen. Niet zomaar een lintje, maar een lintje met een strik. Dat betekent Ridder in de orde van Oranje-Nassau. Dat had ik zelf nooit kunnen bedenken. Ik dacht nog, ik ga thuis wel googlen om te kijken wat het precies betekent. Even later kreeg ik het blauwe koffertje en zag een bewaardoosje en een koker. Ik zag als eerste een flyer en ik zei toen ‘dat zal de gebruiksaanwijzing wel zijn’. Was eigenlijk voor de grap, later bleek dat er een echt instructieboekje bij zat. Nooit bij stilgestaan.
Tot zover de samenvatting. Nieuwsgierig naar de beelden?
Bekijk de volledige uitzending Gelderland Vandaag 25 april 2014 (vanaf 11.37 min)
of bekijk de reportage van Omroep Gelderland.
Nieuwsgierig naar het hele verhaal achter de schermen… lees dan gewoon verder.
Gemeentehuis Bronckhorst
Keurig op tijd om 9.15 u waren we in het gemeentehuis. Ferry liep zenuwachtig heen en weer op zoek naar iemand. Toen kwam Aike binnen. Ik reageerde zeer verrast: Wat doe jíj hier? Je woont toch in Deventer? Ik kom voor jou, zei ze. Nou dat is bijzonder, want ik weet niet eens waarom ik hier zelf ben. En wij gaan zo weer weg, zei ik nog. Even later kwamen Henk en Betty Kraaijenbrink binnen, die in Twente wonen en nog even later mijn oom en tante uit Brabant. En niemand gaf een normaal antwoord op mijn vragen. Inmiddels kwamen er steeds meer mensen. Er was één overeenkomst. Ik kende wel iedereen maar zij kende elkaar allemaal niet. Erg bizarre situatie.
Even later werd ik opgehaald en Henk Kraaijenbrink liep achter me, dacht ik. Ik was Ferry ook ineens kwijt. Ik vond het wel vreemd, maar ik had nog niets door. Ik was zo overrompeld dat ik niet eens vroeg aan Henk: waarom loop je mee of überhaupt wat doe je hier? Ik dacht nog even. Misschien gaan we iets leuks doen voor René sieders, een verrassing of zo. Terwijl ik René toen nog niet eens gezien had.
Bij de burgemeester
Ik liep de trappen op en kwam ik een kamer binnen met een ronde tafel vol met mensen. Allemaal onbekenden voor mij. Ik gaf anderen niet eens de ruimte om iets te zeggen. Ik had maar één vraag: wat doe ik hier en wie zijn jullie?
De burgemeester legde uit dat vandaag lintjes uitgedeeld worden. Nog steeds niet door dat het over mij ging. Ik dacht nog even.. dan moet het voor Henk Kraaijenbrink zijn.
Mijn associatie met de lintjes is dat deze bedoeld zijn voor mensen die hun hele leven zich hebben ingezet voor de samenleving. Ik ben pas 44 en ben nog lang niet klaar met werken. De gemiddelde lintjesleeftijd is toch ruim boven de 70 jaar, dacht ik. Na ongeveer vier keer dezelfde vraag gesteld te hebben bleek toch echt dat het lintje voor mij was.
Vervolgens zei de burgemeester dat het inderdaad ook wel uitzonderlijk was dat ik nog zo jong was, al zoveel had gedaan en ook nog eens een ridderonderscheiding kreeg, dat is nog hoger zei hij, dat krijg je niet zo maar. Hij was zelf ook verrast.
Toen kwamen de emoties, toen had ik dus antwoord op mijn vraag: wat doe ik hier en wat doet Henk hier. Henk was de initiatiefnemer om deze onderscheiding aan te vragen. Hij had het idee al 3 jaar en 1,5 jaar geleden was dit lintje al aangevraagd, een lange en formele procedure. Hoe is het mogelijk. Daarbij was een voorwaarde dat je vooraf echt niets mag weten. En dat is dus gelukt!
Erin geluisd..
Een dagje vrij voor Ferry en mij samen. We werken altijd veel en nemen nooit zómaar een vrije dag. Ik was al verbaasd dat hij enkele maanden geleden een dag vrij wilde plannen. Hij zou wel iets leuks regelen, zei hij. We waren al lange tijd van plan om naar een dagje naar het Safaripark te gaan. Ik vond het wel vreemd, waarom maanden van te voren en dat het op een vrijdag moest, dat kan toch ook gewoon in het weekend. Oké laat ik niet moeilijk doen en gewoon plannen.
Ferry vroeg nog regelmatig of ik de vrijdag nog steeds vrij had gehouden. Dat had ik. Maar toen Ferry donderdag vroeg of híj mocht kiezen wat ík die dag aan zou doen, en dat ik er netjes moest uitzien, toen vond ik dat wel erg vreemd, dat heeft hij nog nooit gedaan. En dat past ook helemaal niet bij Ferry.
Oké, zei hij, ik heb nog een extra verrassing, we gaan eerst nog ergens anders naar toe en ja, er worden ook foto’s gemaakt. Het duurt maar een half uurtje en daarna gaan we naar het Safaripark. Oké vooruit. Dan neem ik gewoon mijn tas met mijn spijkerbroek en shirt mee en toen was het goed.
De raadszaal
Na enkele kopjes koffie was het dan zover, wij kregen het sein, dat we met de 2 andere ‘gelukkigen’ en de burgemeester naar beneden liepen naar de grote raadszaal. Dit is echt niks voor mij. Normaal organiseer ík alle verrassingen en bijzondere evenementen. Nu hebben anderen dat gedaan en gaat het om mij. De hele zaal vol en ik moest vooraan zitten. Ik durfde het publiek niet eens aan te kijken. Zoveel mensen die vanuit het hele land hier naar toe gekomen zijn, zo vroeg en zo ver gereisd om naar Bronckhorst te komen. Ik voelde me bezwaard. Ik zat echt te trillen op mijn stoel. Ik vond het eerst echt vreselijk en ik kon er nog steeds niet echt blij mee zijn, laat staan een lach op mijn gezicht toveren.
De burgemeester begon met de toespraak en deelde de lintjes uit aan de andere twee mensen. Daarna kwam ik, ook ik moest naar voren, alle camera’s en fototoestellen op mijn gericht. Pfoe…. lachen ging nog steeds niet vanzelf. Wat een circus…
Te vroeg weggelopen
Toen het officiële deel was afgerond, dacht ik, werden er drankjes uitgedeeld en toen ben ik de zaal in gelopen. Toen ik hoorde dat René Sieders er ook was, ben ik gelijk naar hem toegelopen. Halverwege het gesprek merkte ik dat het eigenlijk nog niet voorbij was. Er werd geproost en ik was al weggelopen…. Ik had eigenlijk nog steeds vooraan moeten zitten aan de grote tafel. Ik merkte het pas toen ik de beelden op tv voorbij zag komen, dat ik als enige omgedraaid tussen alle mensen stond.. tja niet raar dat ik niets gezien had 😉
Bijzonder
Toen het formele deel was afgelopen, werd ik overvallen door de vele ‘oude bekenden’. Zo bijzonder om iedereen weer te zien en te spreken. En zo volgden er nog vele bijzondere ontmoetingen. Zoveel mensen van de afgelopen 20 jaar. Teveel om iedereen in zo’n korte tijd te spreken. Tussendoor stond nog steeds die grote TVGelderland camera voor mijn neus en tig fototoestellen. Ik heb nog wel een interview gegeven, maar kan het niet eens meer herinneren.
De Gelagkamer
Om alle mensen niet zo maar weer naar huis te laten gaan, was er nog een verrassing. Ferry had een zaaltje geregeld in Hengelo (Gld), om nog even rustig na te praten. Er kwamen nog meer mensen, die er ’s morgens niet bij konden zijn. Tot 14.00 uur nog met iedereen nagepraat en alle verhalen gehoord hoe alles geheim is gehouden. Familie uit Brabant, de theaterspelers van De Firma Zorgbehang en de vele spelleiders van Een Steekje Los?
Wat ik ook zo bijzonder mooi vond, was het originele ontwerp van Jeroen de Jong, de grafisch ontwerper van het spel, die een nieuwe uitgave had gemaakt: Een lintje los, eigenwijs el.
Nadat iedereen weg ging om 14.00 uur hebben we nog tot 17.00 uur buiten op het terras gezeten, samen met mijn zussen. Mooi weer en we raakten niet uitgepraat. We waren nog net op tijd om om 18.00 uur tv te gaan kijken, om de reportage van vandaag en gisteren te zien bij Omroep Gelderland. Spannend.
Nieuw idee!
Spelenderwijs en met een knipoog… dat is toch mijn manier van leven. De eerste ideëen zijn er al weer. De foto van mijn lintje, die komt in de nieuwe uitbreidingsset over Stigma. En het mooie ontwerp Een lintje los? krijgt ook zeker nog een vervolg 😉
Laat je verrassen…
Bedankt bedankt en nog eens bedankt.
Hoewel ik de eerste uren echt vreselijk vond en het nog steeds niet kon geloven en bevatten, begon het toch langzaam tot me door te dringen. De enorme hoeveelheid mailtjes, sms’jes, facebookberichten, tweets, linkedinreacties, telefoontjes, kaarten, bloemen, cadeautjes en andere verrassingen. Na ongeveer 2 dagen revalideren kan ik het nu ook zeker waarderen. Wat een mega grote verrassing.
Gemeente Bronckhorst
Bedankt voor de gastvrijheid. Als jullie zin hebben in een spelletje en/of een spelenderwijs gesprek om psychische gezondheid bespreekbaar te maken, dan kom ik graag nog een keer terug. Ik weet nu de weg te vinden 😉
Omroep Gelderland
Bedankt voor het maken van de mooie reportage op Gelderland Vandaag. Er is niet alleen een reportage van de huldiging gemaakt. Op woensdag werd ik spontaan gebeld om mee te werken aan een tv opname over stigma en de ggz én over het spel, voor het item Portretten met Passie. Donderdag zijn er filmopnames gemaakt bij Zorgbelang Gelderland, waarbij er juist veel andere vragen gesteld werden, dan alleen over het spel. Nu begrijp ik het 😉
Voordragers
Speciale dank aan Ir. Henk Kraaijenbrink (Stichting Anorexia en Boulimia Nervosa), Ir. René Sieders (SABN), Dr. Greta Noordenbos (Universiteit Leiden), Dr. Eric Verkaar (Zorgbelang Gelderland) en Dr. Peter Goossens (Saxion Lectoraat GGZ Herstelgerichte Zorg en empowerment) voor het indienen van de aanvraag van het lintje en voor alle waardering en het vertrouwen in mij.
Regie
Ook veel dank aan Alexandra van Wolven en Judith Spanjers voor alle regie achter de schermen, het uitnodigen en informeren van alle mensen voor deze speciale dag. En natuurlijk aan alle mensen die ook in het complot zaten en het geheim zo lang hebben moeten bewaren.
Ferry
En tot slot bijzondere dank aan Ferry Hoogveld. Voor alle vele inspanningen achter de schermen en hij had de meest moeilijke opdracht van iedereen om ervoor te zorgen dat ik om 9.15 uur in het gemeentehuis stond, nietsvermoedend én in de juiste kleding ;-).
Ook dat is gelukt!
Voor iedereen een geslaagde dag en achteraf nu ook voor mij.
Ellen Spanjers 